Literatura polska

Soft-feministka. Kostiumolog. Scenograf. Malarka. Pisarka. Felietonistka. Gdy zsumujemy powyższe określenia efekt będzie jeden - Hanna Bakuła. Ta niezwykle barwna postać od lat bawi, szokuje i zmusza do myślenia swoimi ironicznymi wypowiedziami.

Kim tak właściwie jest Hanna Bakuła? Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy cofnąć się do roku 1981, kiedy to nasza bohaterka wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkała ona na Manhattanie, gdzie zajmowała się przygotowywaniem kostiumów i scenografii w off-Broadway teatrze. Za tę pracę niejednokrotnie została wyróżniona, również przez prestiżowy The New York Times.

Do Polski wróciła w roku 1989, a do Warszawy rok później. Tutaj przez siedemnaście lat pisywała felietony do Playboya. Zdarzało się jej także pisać dla Urody czy portali internetowych, takich jak Wirtualna Polska.

Oprócz felietonów, Hanna Bakuła napisała aż piętnaście książek. Największą popularnością cieszą się dwie z nich: ''Jak stracić przyjaciół'' oraz ''Jak zyskać przyjaciół''. Z pewnością jednak na tym nie poprzestanie i możemy spodziewać się nowych tytułów jej autorstwa. A czy jest kontrowersyjna? Dla niektórych pewnie tak...

Nikt tak dobrze nie znał i tak doskonale nie opowiadał o Biblii jak Anna Świderkówna. Urodzona w 1925 roku w Warszawie polska biblistka to osoba, która niezwykle silne przyczyniła się do popularyzacji Biblii.

Anna Świderek - bo tak właściwie się nazywała - prowadziła cotygodniowe spotkania na temat dziejów Biblii oraz jej bohaterów. Spotkania te odbywały się na plebanii sanktuarium św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Brała również udział w organizowanych przez Krajowy Fundusz na Rzecz Dzieci obozach dla dzieci i młodzieży wybitne zdolnych.

Wśród wielu książek, które napisała, na szczególne wyróżnienie zasługują: ''Biblia a człowiek współczesny'', ''Nie tylko o Biblii'', ''Bogowie zeszli z Olimpu''. Warto również pamiętać o cyklu ''Rozmowy o Biblii''. Niejednokrotnie publikacje Anny Świderkówny podejmowały wątki osobiste.

Anna Świderkówna została pochowana w 2008 roku na Cmentarzu Powązkowskim. Pośmiertnie odznaczono ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wśród wszystkich pisarzy historycznych, najgłośniejszym echem, do dnia dzisiejszego, odbijają się powieści Karola Bunscha. Z wielu znakomitych pozycji znajdujących się w dorobku autora, najgłośniejsza okazała się książka, którą Karol Bunsch rozpoczął swoją literacką karierę. Mowa oczywiście o "Dzikowym skarbie".

AKCJA

Akcja powieści obejmuje czasy księcia Mieszka I. Autor porusza w niej tematy walk i bitew (zajęcie ujścia Odry, bitwa pod Cedynią), jednak nie jest to wątek przewodni książki. Uważny czytelnik z łatwością dostrzeże, że pisząc "Dzikowy skarb" Karol Bunsch chciał przede wszystkim poruszyć samolubstwa, zdrady i braku ideałów. W tym celu autor zgrabnie połączył fakty historyczne z fikcją literacką. Pomogli mu w tym dwaj bohaterowie.

BOHATEROWIE
Poza postaciami historycznymi, w fabule powieści pojawiają się również dwaj fikcyjni bohaterowie - Dzik i Szmatka. Pierwszy z nich to niezwykle silny i odważny mężczyzna, który nie stroni od awantur i zabawy. Szmatka to natomiast postać słaba, która brak krzepy nadrabia sprytem i chytrością.

Maria Ulatowska to jedna z poczytnych polskich pisarek, której powieści szybko zaczynają funkcjonować jako bestsellery książkowe. Jedna z ostatnich ciekawych pozycji tej autorki to "Rodzina z Sosnówki", piękna, ciepła książka stanowiąca kontynuację "Sosnowego dziedzictwa" oraz "Pensjonatu Sosnówka". Powieść ukazuje dalsze losy rodziny Towiańskich, ich przyjaciół i znajomych. Na uwagę zasługują silne więzi łączące wiele osób, które czytelnik poznaje w trakcie podążania w głąb lektury. W powieści dużo jest uczuć, prawdziwych problemów, życiowych rozterek i mistrzowskiego opisywania spraw tak codziennych, że mogłyby nudzić, ale tak nie jest. Książka może być uznana za bestseller książkowy chociażby z powodu umiejętnego operowania emocjami; każdy znajdzie coś dla siebie, jest więc i dużo pięknych opisów, wartka akcja, uczucia, chwile grozy czy też tajemnice, które czytelnik może rozszyfrowywać razem z bohaterami powieści. Warto sięgnąć po wszystkie utwory Marii Ulatowskiej, ponieważ z poprzednich powieści dowiemy się dużo o mieszkańcach Sosnówki.